Wróciliśmy z Woodstocku. Z ogromnym bólem serca wcześniej niż powinniśmy, bo nie mogliśmy zostać do końca i ominął nas ostatni dzień. Prawdę mówiąc, prawie spóźniliśmy się już pierwszego dnia i ostatecznie, na scenach i polu spędziliśmy 1,5 dnia. Za mało, ale to nic. Na festiwal jechaliśmy nie do pracy, a dla przyjemności i to pierwszy raz od bardzo dawna, kiedy zrobiliśmy coś wyłącznie dla siebie, dla własnej przyjemności. Tak, mieliśmy upatrzonych artystów, których chcieliśmy zobaczyć i posłuchać, ale chcieliśmy też zrobić kilka zdjęć i przede wszystkim zobaczyć to wydarzenie. I? Było CUDOWNIE!

Woodstock to gigantyczna, trwająca kilka dni, nieprzerwana impreza. To morze ludzi, nieskończone szaleństwo i potop radości. To ogromne, masowe wydarzenie i choćbym nie wiem co tu napisał, nie ma słów, które są w stanie oddać to, co czuliśmy, widzieliśmy i przeżyliśmy. Woodstock to nasz skarb narodowy i chyba najwspanialszy towar eksportowy, o czym świadczą tłumy zagranicznych gości pod sceną. Spotkaliśmy Niemców, Francuzów, Hiszpanów, Czechów, Węgrów, Włochów, podobno byli też Amerykanie. Świat zna Woodstock i go kocha.

Przed wyjazdem postanowiliśmy, że przyjemność przyjemnością, ale bez zdjęć nie wracamy. Chcieliśmy zrobić coś nowego, coś czego nie mogliśmy znaleźć u innych fotografów. Od dawna marzyła nam się taka hybryda – odrobina streetu, odrobina portretu, takie szybkie, na gorąco pozowane zdjęcia napotkanych ludzi. Na Woodstock wybraliśmy się więc ze sprzętem i planem. Założyliśmy, że stworzymy w ten sposób cykl portretów pokazujący uczestników festiwalu, z obu stron sceny. Dostaliśmy nieograniczoną akredytację i z najlepszym aparatem jaki znamy, zaczęliśmy krzątać się po całym terenie. Byliśmy w namiotach i obozach, weszliśmy pod polowy prysznic, byliśmy na bekstejdżu, w wozach transmisyjnych, galeryjkach i na scenie w trakcie koncertów. Byliśmy w strefach zamkniętych, otwartych, a przez chwilę wyszliśmy nawet z terenu festiwalu. Byliśmy w tłumie podczas, gdy w powietrzu latały dziesiątki kilogramów proszku Holi. Byliśmy literalnie wszędzie!

Najbardziej niesamowite momenty przeżyliśmy pracując z samymi artystami. Zdjęcie Josha Frienda z Modestep to chwila tuż przed rozpoczęciem ich fenomenalnego występu, na scenie, z kilkuset tysięcznym tłumem w tle i nie dało się nie zauważyć, że nawet Josha ta sytuacja onieśmielała. Zdjęcie Wojciecha Waglewskiego wykonaliśmy po występie, w tłumie fanów, między selfie, a selfie, a kolejnym autografem. Piotr Rogucki właśnie przygotowywał się do gościnnego występu z Within Temptation, a Titus…hm, mamy chwilę to jasne, zróbmy sobie zdjęcie. Pośród tłumów było równie przyjemnie. Część z Was poznała nas i zgodnie z umową machała :) Ci, którzy spotkali nas po raz pierwszy, z ogromną ochotą pomagali nam tworzyć, pozowali. Każde z tych zdjęć to maksymalnie 30 sekund i każde ma swoją historię. Łącznie to za dużo, aby wszystko tu opisać, ale kiedyś przy okazji, pogadamy sobie. Tymczasem, smacznego!

Nigdy nie sądziliśmy, że kiedykolwiek staniemy w takiej dziedzinie, w takim towarzystwie i tak wysoko! Szczypiemy się z całych sił, bo wciąż w to nie dowierzamy, ale to prawda. Zostaliśmy laureatami w konkursie fotografii prasowej BZ WBK Press Foto 2016. Zajęliśmy 3. miejsce w kategorii „Człowiek” i nagrodę otrzymaliśmy za „Ludzi Woodstocku”.

Pomimo, że wyróżnienie spłynęło na mnie, nie przypadkiem piszę, że zostaliśMY laureatami. DR5000 to zawsze MY. Może i w tych momentach to ja wciskałem spust, ale każdą fotografię tworzyliśmy razem i bez Diany nie powstałoby ani jedno zdjęcie. W każdym wyróżnionym kadrze jest ogromna cząstka każdego z nas. To NASZE zwycięstwo!

Cieszymy się tym bardziej, że żadna frajda wygrać coś obciachowymi zdjęciami, ale za tymi fotografiami stoimy dumnie. To była konkretna, świadoma wizja, którą opracowaliśmy wcześniej, jeszcze przed wyjazdem. Pojechaliśmy, sięgnęliśmy po dokładnie takie fotografie i zrealizowaliśmy naszą wizję w 100%. Dla nas to najbardziej wartościowa laurka w całej naszej historii! Jesteśmy dumni jak cholera! :)

Oto siedem wyróżnionych zdjęć:

Część druga – rok 2016

Po całym dniu za kierownicą, wreszcie, przed chwilą wróciliśmy. Zmęczeni, ale bardzo szczęśliwi, bo po raz drugi odwiedziliśmy Przystanek Woodstock. I znowu, to było tak samo cudowne wydarzenie jak rok temu! Z tą różnicą, że tym razem wiedzieliśmy czego się spodziewać i chłonęliśmy je dużo bardziej intensywnie. Tym razem byliśmy nie tylko obserwatorami, ale też uczestnikami. Może mało hardcorowymi, ale jednak. Okazało się, że wielu z woodstockowiczów rozpoznało nas i to nie jako DR5000, a jako tych, którzy w zeszłym roku paradowali po polu z ogromnym parasolem. Jeszcze rok lub dwa, a zasłużymy na własne zdjęcie, we własnej galerii „Ludzi Woodstocku” :)

Jeśli chodzi o same wrażenia to ciężko cokolwiek dodać do tego wszystkiego, co napisaliśmy już w zeszłym roku. To nadal gigantyczna, przekraczająca wszelkie wyobrażenia, bajkowa impreza, do której łatwiej się przyzwyczaić, niż odzwyczaić. Na Woodstocku jest jak w symulatorze jakiegoś innego świata, innej cywilizacji. Zawsze uśmiechniętej, przyjaznej, takiej, która nie musi narzucać sobie ram, zasad i przepisów. Woodstock to miejsce, w którym „policja” to Pokojowy Patrol, a ten patrol to pomocna dłoń, nie wychowawca i wróg wolności. Dla nas to znowu była uczta dla zmysłów. W błotku spotkaliśmy Filipa Chajzera, a zapytany „Jak było?” odparł „Zajebiście!” – co oznacza, że najprawdopodoniej podobało mu się bardzo. Za sceną mieliśmy bliski kontakt z takimi gwiazdami jak Kasia Nosowska, Litza. Fotografowaliśmy dwie najpiękniejsze damy sceny metalowej Tarję Turunen i Cristinę Scabbię. A na 5 minut przed występem byliśmy w garderobie Apocalypticy i zabraliśmy ich na zdjęcia. My jeszcze nie wierzymy, że to wszystko działo się naprawdę. Póki co, to senne wspomnienia! Piękne wspomnienia! :)

Dość słów. Zapraszamy na zdjęcia, na drugą cześć „Ludzi Woodstocku”! A na końcu zdjęć zapraszamy na godzinny film o naszych wyprawach na Woodstock! Jest cudowny i śmieszny! I mega edukacyjny! To kino w naszym najlepszym wydaniu!

Zamieszczone poniżej treści są przeznaczone wyłącznie dla widzów pełnoletnich!

Kto widział już nasze poprzednie filmy, ten od początku wiedział, że nie będzie to film o piciu piwka na koncercie i tak faktycznie jest. Pojechaliśmy zrobić tam coś, co okazało się naszym największym sukcesem, a tym filmem zabieramy Was ze sobą na jedną z najpiękniejszych przygód jakie spotkały nas w życiu. Razem jedziemy fotografować na Przystanek Woodstock. Film ma 62 minuty i w niesamowicie wyczerpujący sposób opowiada o tym, jak doszliśmy do „Ludzi Woodstocku”. Od momentu, w którym pomysł zrodził się w naszych głowach, przez technikę pracy z ludźmi, dokładną listę sprzętu, aż po dokładne parametry zdjęć. To opowieść o tym co działo się w naszych głowach, jak radziliśmy sobie z trudnościami i dlaczego byliśmy w stanie kompetentnie pracować na Woodstocku. I to chyba pierwszy film, z którego jesteśmy zadowoleni praktycznie w 100% ;)

Długo kazaliśmy na niego czekać, ale okazało się, że nie montaż, nie grading czy eksport są problemem. Tym razem mieliśmy tak ogromną ilość materiałów, że złożenie wszystkiego w całość, stworzenie kompletnej historii, zajęło nam miesiące nie tygodnie. Mamy nadzieję, że wyszło tak dobrze, jak nam się wydaje, że wyszło. No i oczywiście, że ten film będzie dla Was atomowym kopem motywacyjnym, bo nie ma nic gorszego niż aparat w szufladzie. Taki aparat to wstyd, nie aparat! ;)